Քաջար թագուհին՝ կին, որի սիրուց մարդիկ մեռնում էին

Պարսկական պատմության ամենահանելուկային կանանցից մեկը՝ Քաջար թագուհին, ոչ թե պարզապես գահի տիրուհի էր, այլ՝ խելքի, կրքի ու վտանգի խորհրդանիշ։ Նրա գեղեցկությունը խոսք չէր - այն ճակատագրեր էր փոխում, տղամարդկանց խելագարեցնում, ընտանիքներ քանդում ու պատերազմներ առաջացնում։

Նա ապրեց այնպես, ինչպես ուրիշները երազում էին միայն պատմել․ առանց վախի, առանց մեղքի զգացումի, առանց սահմանների։

Գեղեցկություն, որից մեռնում էին

Թագուհին համարվում էր իր ժամանակի անսովոր գեղեցկուհի՝ հաստ հոնքերով, բարակ բեղիկներով ու ծանր հայացքով։ Բայց նրա ուժը ոչ թե դեմքի մեջ էր, այլ էն էներգիայի, որ ուներ։

Պատմում են, որ տասնյակ ազնվական տղաներ ինքնասպան են եղել՝ նրա սերը մերժվելուց հետո։ Միայն Թեհրանում՝ երեք ազնվական ընտանիք կորցրել են իրենց որդիներին նույն պատճառով՝ նրանք չէին կարողացել ապրել առանց նրա։ Մի երիտասարդ գեներալ, ով ծառայել էր շահի պահակախմբում, կրակել է իր վրա հենց պալատի պարտեզում՝ երբ թագուհին անցել է կողքով ու անգամ չի նայել։

Նա չէր խաղում սեր, նա հրամայում էր նրան։

Կին, որին վախենում էին անգամ տղամարդիկ

Քաջար թագուհին ապրում էր մի դարաշրջանում, որտեղ կանայք օրենքով իրավունք չունեին խոսելու քաղաքականության մասին։ Բայց նա որոշում էր, թե ով պիտի դառնա նախարար, ով՝ մահապատժի ենթարկվի։ Շահերը գալիս էին ու գնում, իսկ նա մնում էր՝ միշտ պալատի կենտրոնում։

Ասում են՝ մի անգամ, երբ մի վեզիր փորձել է նրան անտեսել, թագուհին մի բառով կործանել է ողջ ընտանիքը՝ «դավաճան» անվանելով նրան։ Նրա խոսքը օրենք էր, իսկ լռությունը՝ սպառնալիք։

Նա կարողանում էր մարդկանց կարդալ այնպես, ինչպես ուրիշները կարդում էին սուրբ գիրքը։

Սեր, որը բերում էր մահ

Նրա սիրային պատմությունները առասպել դարձան։ Թագուհին սիրահարվում էր արագ, կրքոտ ու կործանիչ ձևով։

Նա սիրեց մի բանաստեղծի, ով գրում էր իր մասին տողեր, բայց երբ նա փորձեց փախչել՝ նրան գտան այրված անապատում։ Մյուս սիրեկանը՝ ազնվական պաշտոնյա, խեղդվեց գետում։

Իր պալատը լի էր ծաղիկներով, խունկով ու... լռությամբ։ Ամեն անգամ, երբ թագուհին ձանձրանում էր, մի կյանք ավարտվում էր։

Նա ասում էր.

«Սերը իշխանություն է։ Եթե չես տիրում՝ նշանակում է, դու արդեն մեռած ես»։

Թագուհու մահը՝ վերջին խաղը

Նրա մահվան մասին կան մի քանի վարկածներ։ Մի մասը կարծում է՝ նա թունավորվել է պալատում, ուրիշները՝ որ ինքն է ընտրել իր վերջը։ Բայց նույնիսկ մահը չէր կարող խլել նրա փառքը։ Նրա գերեզմանը դարձավ երկրպագության վայր՝ ոչ թե որպես սուրբ, այլ որպես կինը, որը ապացուցեց, որ սերը կարող է լինել նույնքան ուժեղ, որքան իշխանությունը։

Ժառանգություն, որ դեռ ապրում է

Այսօր, երբ խոսում են Քաջար թագուհու մասին, մարդիկ միաժամանակ զարմանում են ու սարսափում։ Նա կինը չէր, նա երևույթ էր։

Նրա մասին շարունակում են խոսել՝ ոմանք որպես հրեշ, ոմանք՝ որպես ազատված կին, բայց բոլորը՝ որպես խորհրդանիշ, որ

գեղեցկությունը երբեմն սպանող ուժ ունի։