
Բնությունը երբեմն հիշեցնում է մեզ, որ անկախ մեր տեխնոլոգիաներից ու հզորությունից, մենք շարունակում ենք ապրել մոլորակի օրենքների ներքո։ Ցունամիները, երկրաշարժերն ու հրաբուխների ժայթքումները մարդկության պատմության ամենահզոր և երբեմն նաև ամենաքայքայիչ ուժերն են։ Դրանք ոչ միայն փոխել են մարդկանց ճակատագրերը, այլև բառացիորեն ձևափոխել են աշխարհի քարտեզը։
Այս հոդվածում մենք կներկայացնենք իրական պատմություններ և փաստեր՝ բացատրելով, թե ինչպես են բնության այս ուժերը գործում և ինչ հետևանքներ են թողել մարդկության պատմության վրա։
Ցունամիները հաճախ առաջանում են ջրի տակ գտնվող երկրաշարժերի կամ հրաբխային ժայթքումների հետևանքով։ Երբ օվկիանոսի հատակը հանկարծակի բարձրանում կամ իջնում է, գերհզոր ալիքներ են առաջանում, որոնք կարող են շարժվել ժամում ավելի քան 800 կմ արագությամբ։
Այդ օրը մոլորակի պատմության ամենամեծ բնական աղետներից մեկն էր։ Ցունամին ոչ միայն մաքրեց ամբողջ ափամերձ քաղաքներ, այլև փոխեց Ինդոնեզիայի և հարևան տարածքների ափագծերը։ Սատելիտային տվյալները ցույց տվեցին, որ Սումատրայի որոշ հատվածներ բառացիորեն տեղափոխվել էին մինչև 36 մետր։
Երկրաշարժերը տեղի են ունենում, երբ երկրակեղևի տեկտոնական սալերը բախվում կամ սահում են միմյանց։ Երբ լարվածությունը հասնում է առավելագույնին, այն ազատվում է վայրկյանների ընթացքում՝ առաջացնելով հզոր ցնցումներ։
Այս երկրաշարժը փոխեց ոչ միայն Պորտուգալիայի պատմությունը, այլև Եվրոպայի աշխարհաքաղաքական քարտեզը։ Պորտուգալիան կորցրեց իր ծովային գերիշխանությունը, իսկ Լիսաբոնի վերակառուցումը տևեց տասնամյակներ։
Սպիտակի երկրաշարժը ցույց տվեց, թե որքան խոցելի են մարդիկ նույնիսկ միջին ուժգնության ցնցումների դեպքում, երբ շինարարական ստանդարտները թույլ են։
Հրաբխային ժայթքումները հզորությամբ հաճախ գերազանցում են նույնիսկ ցունամիներն ու երկրաշարժերը։ Դրանք կարող են ոչ միայն ոչնչացնել ողջ քաղաքներ, այլև փոխել կլիման ամբողջ մոլորակի վրա։
Ժայթքումից հետո մթնոլորտ բարձրացած մոխիրը տարածվեց ամբողջ աշխարհով։ 1816 թ․ պատմության մեջ մտավ որպես «Տարի առանց ամառի»․ Եվրոպայում և Ամերիկայում սառնամանիքները և սովը խլեցին ևս հազարավոր կյանքեր։
Բնական աղետներից հետո մեր մոլորակը երբեք նույնը չի լինում․
Բնությունը երբեմն դառնում է մարդկության ամենամեծ դասավանդողը։ Ցունամիները, երկրաշարժերն ու հրաբխային ժայթքումները մեզ հիշեցնում են, որ որքան էլ զարգացած լինեն մեր քաղաքակրթությունները, մենք շարունակում ենք ապրել փոփոխվող և անկանխատեսելի մոլորակի վրա։
Հարցն այն չէ՝ արդյոք այս ուժերը նորից կարթնանան, այլ երբ։