
Երբ նայում ենք երկնքին, թվում է, թե այն գունավոր վրձնով ներկված է կապույտով։ Իրականում երկինքը կապույտ է Ռելեյի ցրման պատճառով։ Արեգակից եկող սպիտակ լույսը բաղկացած է տարբեր գույների ալիքներից։ Երբ այն մտնում է մթնոլորտ, օդի մոլեկուլները ցրում են այդ լույսը։ Կապույտ ալիքները կարճ են և ավելի հեշտ են ցրվում, ուստի մեր աչքին երկինքը թվում է կապույտ։
Ծովի ջրի աղիությունը գալիս է Երկրի ներքին շերտերից և ժայռերից։ Տարիների ընթացքում գետերի ջուրը մաշում է քարերը և դրանցից դուրս բերում հանքային աղեր։ Այդ աղերը հասնում են ծով և օվկիանոսներ, որտեղ հավաքվում են միլիոնավոր տարիների ընթացքում։
Երբեմն լուսինը մեզ թվում է անսովոր մեծ կամ կարմիր։ Սա ունի գիտական բացատրություն։
Այս երևույթը կոչվում է լուսնային մթագնում, և այն հաճախ դիտվում է գիշերային երկնքում որպես յուրահատուկ շոու։
Մենք սովոր ենք մտածել, որ ձյունը միշտ սպիտակ է, բայց իրականում այն կարող է ունենալ տարբեր գույներ։
Այս ամենը ցույց է տալիս, որ նույնիսկ ամենահասարակ երևույթները կարող են թաքցնել գիտական առեղծվածներ։
Գիտե՞ք, որ թռչունները կարողանում են գտնել իրենց ճանապարհը հազարավոր կիլոմետրերի վրա։ Նրանք ունեն յուրահատուկ «ներքին կողմնացույց»։
Այս երևույթը դեռ ամբողջությամբ ուսումնասիրված չէ, բայց գիտնականները կարծում են, որ կենդանիները տեսնում են աշխարհը «լույսի գծերով», որոնք մենք չենք նկատում։
Երկրի ամենախորը կետը՝ Մարիանյան փոսը, ունի մոտ 11 կիլոմետր խորություն։ Համեմատության համար՝ եթե Էվերեստի լեռը տեղադրեինք այդ փոսի հատակին, նրա գագաթը դեռ կմնար 2 կիլոմետր ջրի տակ։
Մարդու մարմինը իրականում լույս է արձակում, բայց այնքան թույլ, որ մեր աչքը չի տեսնում։ Գիտական փորձերը ցույց են տվել, որ մեր բջիջները մշտապես արձակում են ֆոտոններ՝ մոլեկուլային ռեակցիաների արդյունքում։
Սա մեզ հիշեցնում է, որ մենք բառացիորեն «փայլում ենք»՝ նույնիսկ եթե չենք նկատում։
Չնայած մենք մտածում ենք, որ մարդիկ են Երկրի «տիրակալները», իրականում մոլորակի ամենահզոր կառավարիչները միջատներն են։
Գիտե՞ք, որ բույսերը կարողանում են արձագանքել ձայնային ալիքներին։ Հետազոտությունները ցույց են տալիս, որ որոշ բույսեր ավելի արագ աճում են երաժշտության ազդեցության տակ։
Այս փաստը ապացուցում է, որ բույսերը շատ ավելի «կենդանի» են, քան մենք սովոր ենք մտածել։
Երկրի վրա մետաղները պետք է եռակցել բարձր ջերմությամբ, բայց տիեզերքում մետաղի երկու հարթ մակերեսներ կարող են անմիջապես միանալ միմյանց՝ առանց ջերմության։
Այս երևույթը կոչվում է սառը եռակցում և բացատրվում է այն փաստով, որ տիեզերքում չկա օդի շերտ, որը կպաշտպանի մետաղի մակերեսները:
Գիտությունը լի է հրաշքներով։ Դպրոցական դասագրքերը սովորեցնում են մեզ հիմնական փաստերը, բայց աշխարհը շատ ավելի հետաքրքիր և խորհրդավոր է, քան թվում է առաջին հայացքից։ Այսպիսի գիտական բացահայտումները օգնում են հասկանալ բնությունը, տիեզերքը և նույնիսկ մեզ՝ մարդկանց։
Եթե ցանկանում եք սովորել ավելին, երբեք մի սահմանափակվեք միայն դասագրքերով։ Հետաքրքրվեք, կարդացեք, և աշխարհը կբացվի իր ողջ բազմազանությամբ։